Działanie odkażające wykazuje woda utleniona do ucha. Z tego względu chętnie sięgają po nią osoby, które zmagają się ze stanami zapalnymi w obrębie uszu. Jest to tani i względnie bezpieczny sposób na łagodzenie pierwszych objawów infekcji. Co trzeba wiedzieć o jej stosowaniu?
Woda utleniona do ucha i jej właściwości
Woda utleniona wykazuje właściwości dezynfekujące, ponieważ jest to nadtlenek wodoru, który podlega rozkładowi do wody i tlenu atomowego podczas kontaktu z błonami śluzowymi. Metoda stosowania jej do ucha jest bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych. I faktycznie, woda utleniona do ucha może zdusić w zarodku infekcję, ale tylko na etapie, gdy nie jest ona jeszcze w pełni rozwinięta. Dlatego zaleca się ewentualne jej stosowanie w ciągu maksymalnie 12 godzin, od momentu wystąpienia pierwszych objawów infekcji.
Woda utleniona wykazuje właściwości antyseptyczne, stąd używa się jej do dezynfekowania ran. Stosowana jest ponadto jako środek wspomagający pracę układu immunologicznego. Negatywnie oddziałuje na grzyby Candida, niszczy również beztlenową, patogenną mikroflorę.
Jak stosować?
Pierwsze objawy grypy i przeziębienia? Woda utleniona do ucha może je zwalczyć. Ważny jest czas, który upłynął od momentu zauważenia dokuczliwych objawów. Nie może upłynąć więcej niż 12 godzin, ponieważ na rozwinięty stan zapalny, ten związek chemiczny nie zadziała w żaden sposób.
Najlepiej sprawdza się 3% woda utleniona, dla dzieci może być 1,5%. Należy wpuścić na początek 1 kroplę do ucha, by sprawdzić, czy nie dochodzi do niepożądanych reakcji, w tym odczuwania bólu. Jeśli nic się nie dzieje, można dodać jeszcze jedną lub dwie krople, następnie pozostawić na około 5 minut, by woda utleniona mogła zacząć działać.
Zakrapiać można nawet co dwie godziny, jednak powtarzając ten zabieg nie dłużej niż przez 2-3 dni. Jeśli po tym czasie objawy infekcji nie ustępują, konieczna jest wizyta lekarska.
O konsultację warto się pokusić zarówno w przypadku chęci zastosowania wody utlenionej u dzieci, jak i u dorosłych. Nie może być ona bowiem wykorzystywana w przypadku uszkodzeń błony bębenkowej, z których występowania wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy.